Helen Herron Taft
Wzrost, Waga, Wymiary, Wiek

Helen Louise Herron Taft (ur. 2 czerwca 1861 w Cincinnati, zm. 22 maja 1943 w Waszyngtonie) – pierwsza dama Stanów Zjednoczonych w latach 1909–1913, jako żona prezydenta Williama Tafta.

Helen Herron była czwartym dzieckiem prawnika Johna Williamsona Herrona. Miała dziesięcioro rodzeństwa, a w domu rodzinnym była nazywana „Nellie”. Ukończyła prywatną szkołę dla dziewcząt (Miss Nourse's School, znaną jako The Nursery), lecz nie podjęła studiów na uniwersytecie. Swojego przyszłego męża Williama Tafta poznała około 1879, kiedy to wspólnie zjeżdżali na sankach na górze Mount Auburn. Początkowo uważała, że nie jest on odpowiednią partą na męża, i dwukrotnie odrzuciła jego oświadczyny. W 1885 Taft ponownie starał się o jej rękę i tym razem został przyjęty. Ich ślub odbył się rok później.

Po trwającej trzy miesiące podróży poślubnej po Europie powrócili do Stanów Zjednoczonych i zamieszkali w rodzinnym Cincinnati. Nellie zajmowała się tam promowaniem kultury i założyła w tym celu Cincinnati Orchestra Association. W 1890 Taftowie przenieśli się do Waszyngtonu, gdzie przez kilka lat William pełnił rolę prawnika reprezentującego rząd amerykański przez Sądem Najwyższym. W 1900 Taft został mianowany gubernatorem Filipin, więc wraz z żoną przeniósł się do Manili. W 1903 Taft był faworytem prezydenta Roosevelta do objęcia wakatu w Sądzie Najwyższym. Taft zawsze pragnął tego stanowiska, jednak sprzeciw Helen spowodował, że odrzucił ofertę. Niecałe pół roku później William otrzymał propozycję objęcia funkcji sekretarza wojny i, idąc za radą żony, przyjął to stanowisko. Nellie zależało na właściwym torze kariery politycznej męża, gdyż chciała, by był on naturalnym kandydatem w wyborach prezydenckich w 1908. W tym także celu wydawała wystawne przyjęcia dla waszyngtońskiej elity. W 1908 jej mąż otrzymał nominację Partii Republikańskiej na prezydenta.