Benny Carter
Wzrost, Waga, Wymiary, Wiek

Bennett Lester „Benny” Carter (ur. 8 sierpnia 1907 w Nowym Jorku, zm. 12 lipca 2003 w Los Angeles) – amerykański saksofonista altowy, trębacz, klarnecista, kompozytor, aranżer i bandlider jazzowy, współtwórca kanonu stylu swing oraz wykładowca muzyki. Był jedną z najważniejszych postaci jazzu w latach 1930-1990. Nosił przydomek „King”, nadany mu przez kolegów-jazzmenów jako wyraz szacunku. Odznaczony Narodowym Medalem Sztuki.

Był jedynym synem i najmłodszym dzieckiem Norrella i Sadie Carterów, którzy mieli jeszcze trzy córki. Dorastał w San Juan Hill, najbardziej wówczas zaniedbanej części Manhattanu. Edukację szkolną przerwał po ukończeniu ósmej klasy. Zainteresowanie muzyką rozbudziła w nim matka, ucząc go m.in. gry na domowym pianinie. Później zafascynowała go trąbka za sprawą Theodore’a Bennetta, brata stryjecznego, który – choć sam nigdy nie nagrywał – inspirował swoimi pomysłami muzycznymi wielu trębaczy. Ponadto jego sąsiadem był Bubber Miley, trębacz i kornecista orkiestry Duke’a Ellingtona. Trzynastoletni Benny długo oszczędzał i w końcu kupił sobie w lombardzie trąbkę. Po nieudanych, prowadzonych przez jeden weekend, próbach opanowania instrumentu, zamienił trąbkę na saksofon (o stroju C), usłyszawszy opinię – nota bene błędną – że jest łatwy w nauce. Ostatecznie jednak zdecydował się na saksofon altowy. W zasadzie był samoukiem, a na jego wczesną grę największy wpływ wywarł saksofonista Frankie Trumbauer. Mając 15 lat zaczął grywać w jazzowych klubach Harlemu.