Wilver Dornell Stargell (ur. 6 marca 1940, zm. 9 kwietnia 2001) – amerykański baseballista, który występował na pozycji lewozapolowego i pierwszobazowego przez 21 sezonów w Pittsburgh Pirates.
Stargell po ukończeniu szkoły średniej w Alameda, w sierpniu 1958 podpisał kontrakt jako wolny agent z Pittsburgh Pirates i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Columbus Jets, reprezentującym poziom Triple-A. W Major League Baseball zadebiutował 16 września 1962 w meczu przeciwko San Francisco Giants jako pinch hitter. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd. W 1971 zdobył najwięcej home runów w lidze (48) i zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Pirates pokonali Baltimore Orioles 4–3.
W sezonie 1973 po raz drugi zwyciężył w klasyfikacji pod względem zdobytych home runów (44), zaliczył najwięcej double'ów (43) i RBI (119), a także miał najlepszy wskaźnik slugging percentage (1,038). W 1979 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Pirates ponownie pokonali Baltimore Orioles 4–3 i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem finałów. W tym samym roku otrzymał również wraz z Keithem Hernandezem z St. Louis Cardinals nagrodę MVP National League. Po raz ostatni zagrał w październiku 1982.