William Howard Taft (ur. 15 września 1857 w Cincinnati, zm. 8 marca 1930 w Waszyngtonie) – amerykański polityk, dwudziesty siódmy prezydent Stanów Zjednoczonych (1909–1913), prezes Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych (1921–1930), jedyna osoba w amerykańskiej historii, która pełniła oba te urzędy.
William Howard Taft urodził się 15 września 1857 w Cincinnati. Był synem Alphonsa Tafta, sekretarza wojny i prokuratora generalnego w gabinecie Ulyssesa Granta i jego drugiej żony Loiuse Marii Torrey. Taft miał czworo rodzonego i pięcioro przyrodniego rodzeństwa. Uczęszczał do szkoły podstawowej w rodzinnym mieście, a następnie ukończył szkołę średnią Woodward High School. W 1874 rozpoczął studia na Uniwersytecie Yale’a, które ukończył po czterech latach. Następnie powrócił do Cincinnati, gdzie pracował w zakładzie prawniczym ojca, a wkrótce potem rozpoczął studia prawnicze na lokalnej uczelni. Dyplom i licencję prawnika uzyskał w maju 1880.