George Thomas Seaver (ur. 17 listopada 1944) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 20 sezonów w Major League Baseball. Był członkiem mistrzowskiego zespołu z 1969, któremu nadano przydomek Miracle Mets.
Seaver studiował na University of Southern California, gdzie w latach 1965–1966 grał w drużynie uniwersyteckiej USC Trojans. W kwietniu 1966 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Mets, w którym zadebiutował 13 kwietnia 1967 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates. W tym samym sezonie wystąpił po raz pierwszy w All-Star Game, w którym zaliczył save'a i został pierwszym zawodnikiem w historii klubu, który otrzymał nagrodę NL Rookie of the Year Award.
W 1969 miał najwięcej zwycięstw w lidze (25, w 1975 i 1981 również zwyciężał w tej klasyfikacji) i zagrał w dwóch meczach World Series, w których Mets pokonali Baltimore Orioles 4–1. W tym samym roku po raz pierwszy otrzymał nagrodę Cy Young Award, zaś w głosowaniu na najbardziej wartościowego zawodnika w National League zajął 2. miejsce za Williem McCoveyem z San Francisco Giants. W sezonach 1970, 1971 oraz 1973 miał najlepszy wskaźnik ERA (odpowiednio 2,82, 1,76 oraz 2,08).