Susan Hayward (ur. jako Edythe Marrenner 30 czerwca 1917 w Brooklynie, zm. 14 marca 1975 w Hollywood) – amerykańska aktorka, nagrodzona Oscarem za rolę w filmie Chcę żyć!.
Urodziła się jako Edythe Marrenner w nowojorskim Brooklynie, jako córka Walter Marrennera i jego żony Ellen Pearson. Susan miała starszą siostrę Florence i brata Waltera Marrenera Jra. Rodzice jej matki pochodzili ze Szwecji.
Karierę zaczynała jako modelka w Nowym Jorku. W 1937 roku przybyła do Hollywood marząc o karierze aktorki. Miała nadzieję zagrać rolę Scarlett O’Hary w filmie Przeminęło z wiatrem. Roli nie dostała, jednak zaczęła pracować w przemyśle rozrywkowym, grając trzecioplanowe role i statystując na planie. Pierwszą poważną rolę zagrała w filmie z 1939 roku Braterstwo krwi, gdzie partnerowała Gary’emu Cooperowi i Rayowi Millandowi. W następnych latach była już rozpoznawaną i popularną aktorką młodego pokolenia. Dwukrotnie grała u boku Johna Wayne’a w filmach: Zdradzieckie skały (1942) i The Fighting Seabees (1944). W 1947 roku występuje w filmie Smash-Up: The Story of a Woman, gdzie gra pierwszoplanową rolę. Kreacja w tym filmie przynosi jej pierwszą w karierze nominację do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. W późniejszych latach była jeszcze czterokrotnie nominowana do tej nagrody m.in. za filmy Moje zwariowane serce (1949), Z pieśnią w sercu (1952), Jutro będę płakać (1956). Oscara odebrała w roku 1959 za rolę w filmie Chcę żyć! w reżyserii Roberta Wise’a. Po tym sukcesie zagrała w filmie Dolina lalek (1961), gdzie partnerowała Barbarze Parkins, Patty Duke i Sharon Tate.