Patrick Dewaere
Wzrost, Waga, Wymiary, Wiek

Patrick Dewaere, właśc. Jean-Marie Patrick Bourdeaux (ur. 26 stycznia 1947 w Saint-Brieuc, zm. 16 lipca 1982 w Paryżu) – francuski aktor i kompozytor.

Urodził się jako trzeci z sześciorga dzieci francuskiej aktorki Madeleine 'Mado' Maurin. Miał czworo braci – Jeana-Pierre'a (ur. 18 lipca 1941, zm. 15 sierpnia 1996), Yves'a-Marie (ur. 19 kwietnia 1944, zm. 2000), Dominique (ur. 1 kwietnia 1949), Jeana-François (ur. 1957) i jedną siostrę Marie-Veronique (ur. 1960).

Zadebiutował na ekranie w wieku czterech lat pod pseudonimem Patrick Maurin w komediodramacie Pan Fabre (Monsieur Fabre, 1951). Jako 5-latek trafił na scenę Comédie-Caumartin w sztuce Henrika Ibsena Dom lalki (1952). Stał się obiektem drwin ze strony szkolnych kolegów, co spowodowało izolację we wczesnym wieku. Mając dziesięć lat pojawił się w komedii Gene'a Kelly Szczęśliwa droga (The Happy Road, 1957).

W 1968 roku wstąpił do trupy teatralnej Café de la Gare, gdzie zaczynali swoje kariery Gérard Depardieu i Miou-Miou. Zdecydował się przyjąć nazwisko panieńskie swojej babci Dewaere. Po występach w licznych filmowych, zwrócił na siebie uwagę rolą przestępcy Pierrota w anarchicznym komediodramacie Bertranda Bliera Jaja (Les Valseuses, 1974). Był sześciokrotnie nominowany do nagrody Cezara; za rolę Lefevre, zastępcy Verjeata w dramacie kryminalnym Powodzenia, stary! (Adieu Poulet, 1975), jako Marc w dramacie Najlepszym sposobem na pieszo (La Meilleure façon de marcher, 1976), za postać sędziego Fayarda w dramacie kryminalnym Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff, 1977), jako neurotyczny sprzedawca Franck Poupart w dramacie Czarna seria (Série noire, 1979), jako zwolniony z więzienia Bruno Calgagni, który poszukuje pracy i próbuje rozpocząć nowe życie w dramacie Zły syn (Un mauvais fils, 1980) oraz za kreację ojczyma Rémi w dramacie Teść (Beau-père, 1981).