Luciano Pavarotti (ur. 12 października 1935 w Modenie, zm. 6 września 2007 tamże) – włoski śpiewak operowy (tenor liryczny). Uważany za jednego z najwybitniejszych śpiewaków XX wieku.
Jego ojciec z zawodu był piekarzem, a dorabiał jako chórzysta (tenor) w miejscowej operze. Pavarotti studiował w Modenie u profesora Arriga Poli, później, gdy ten wyjechał do Japonii, u profesora Ettore Campogallianiego w Mantui. W wyniku wygranego konkursu w Reggio Emilia w 1961 zadebiutował jako Rudolf w Cyganerii Pucciniego. Rok później miasto podpisało umowę partnerską z Bydgoszczą, w ramach której przewidziano wymianę artystyczną. W efekcie w 1964 r. Pavarotti przyjechał do Bydgoszczy z zespołem teatru miejskiego i dał występy w tym mieście, a także w Toruniu, Grudziądzu oraz Włocławku.
Już w 1964 r. zadebiutował w Covent Garden, 1965 w La Scali, a w 1968 w Metropolitan Opera. Specjalizował się w repertuarze bel canto, szczególnie w operach Belliniego, Donizettiego, Rossiniego i wczesnego Verdiego. Występował na scenach czołowych teatrów operowych świata. Dysponował głosem mocnym, o rozległej skali, sięgającej do d². Do jego repertuaru należały partie tenorowe takie jak w Napoju miłosnym i Córce pułku Donizettiego; w Rigoletcie i Aidzie Verdiego; w Carmen Bizeta, oraz w Tosce i Turandot Pucciniego.