LL Cool J, właściwie James Todd Smith III (ur. 14 stycznia 1968 r.) – amerykański artysta hip-hopowy i aktor oraz prezenter. Pseudonim LL Cool J jest skrótem od słów Ladies Love Cool James, co w wolnym tłumaczeniu oznacza "Panie kochają super Jamesa". Znany z hitów, takich jak "I Can't Live Without My Radio", "I'm Bad", "The Boomin' System", "Rock The Bells", "Mama Said Knock You Out", "Doin' It", "I Need Love", "Around the Way Girl" czy "Hey Lover". Laureat nagród Grammy, MTV Video Music Awards czy NAACP Image Awards.
Od 1995 jest mężem Simone Johnson, z którą ma czwórkę dzieci: 3 córki i syna.
James Todd Smith III urodził się 14 stycznia 1968 w miasteczku Bay Shore, w stanie Nowy Jork jako syn Ondrea Griffeth i Jamesa Louisa Smitha. Dorastał w Queens. W programie Finding Your Roots raper powiedział, że jego matka została adoptowana przez Eugene Griffith oraz Ellen Hightower. Gospodarz programu CeCe Moore po wnikliwych badaniach DNA określił Ethel Mae Jolly i Nathaniel Christy Lewis jako biologicznych dziadków Smitha. Ponadto badania wykazały, że prawujem Jamesa był bokser, mistrz świata wagi lekkiej w latach 1935-1939 John Henry Lewis. Dzieciństwo rapera było ciężkie, w wieku czterech lat był świadkiem postrzelenia matki oraz dziadka przez ojca. Na szczęście bliscy przeżyli. Podczas rehabilitacji w szpitalu, matka Ondrea Griffith poznała młodego terapeutę, z którym się później związała. Jednak miał on drugie oblicze. Przez lata tyranizował Todda, znęcał się nad nim psychicznie i fizycznie. Wkrótce potem Ondrea odkryła, kim naprawdę był jej „przyjaciel” i zerwała z nim. Kiedy Todd podrósł, znalazł sposób, aby uniknąć skutków znęcania się nad nim. Tym wyborem była muzyka hip-hop. Pokochał ją w jego dziewięciu lat za sprawą zespołu Treacherous Three, a już dwa lata później zaczął pisać pierwsze teksty. Młody muzyk postanowił tworzyć pierwsze utwory, i w tym celu od dziadka otrzymał didżejski sprzęt, w tym fonograf, wzmacniacz oraz mikser audio. W marcu 1984 roku, kiedy LL Cool J miał 16 lat, poznał wówczas studenta NYU Ricka Rubina, który potem został współzałożycielem wytwórni Def Jam Recordings. Smith nagrał demo i rozesłał do wytwórni płytowych. Rubin oczarowany muzyką Jamesa, postanowił mu pomóc. Wspólnie stworzyli i nagrali singel „I Need a Beat”, który potem przesłali promotorowi Russellowi Simmonsowi. Simmonsowi tak się spodobała muzyka Smitha, że ten otrzymał kontrakt płytowy.