Joseph Elliott Girardi (ur. 14 października 1964) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza przez 15 sezonów w Major League Baseball.
Girardi studiował na Northwestern University, gdzie w latach 1983–1986 grał w drużynie uniwersyteckiej Northwestern Wildcats. W 1986 został wybrany w piątej rundzie draftu przez Chicago Cubs i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pittsfield Cubs, reprezentującym poziom Double-A. W MLB zadebiutował 4 kwietnia 1989 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył runa. W listopadzie 1992 został zawodnikiem nowo utworzonego klubu Colorado Rockies, w którym grał przez trzy sezony.
Pod koniec 1995 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Yankees, z którym zwyciężał w World Series trzykrotnie (w 1996, 1998 i 1999 roku). W grudniu 2000 podpisał kontrakt jako wolny agent z Chicago Cubs. W 2000 został powołany do All-Star Game w miejsce kontuzjowanego Mike'a Piazzy. W 2003 był zawodnikiem St. Louis Cardinals, w którym zakończył zawodniczą karierę.