Jean-Paul Charles Belmondo (ur. 9 kwietnia 1933 w Neuilly-sur-Seine) – francuski aktor i producent filmowy. Jedna z twarzy Nowej fali francuskiej. Najbardziej znany z ról w filmach Do utraty tchu (1960), Szpicel (1962), Szalony Piotruś (1965) i Podróż rozpieszczonego dziecka (1988).
Urodził się w Neuilly-sur-Seine, w regionie Île-de-France, w departamencie Hauts-de-Seine jako syn paryskiego rzeźbiarza Pied-Noir Paula Belmondo (1898-1982), urodzonego w Algierii, którego rodzice pochodzili z Sycylii i Piemontu i tancerki Sarah Rainaud-Richard (1901-1997). Ma starszego brata - Alaina (ur. 1931). Jako dziecko chciał być klownem. W młodości nie był dobrym uczniem w szkole, ale rozwinął wielką pasję do boksu i piłki nożnej.
10 maja 1949 roku w Paryżu brał udział w zawodach boksu amatorskiego, gdzie w jednej rundzie znokautował René Desmaraisa. W latach 1949-50 odniósł trzy w sezonie pucharowe zwycięstwa. W swojej bokserskiej karierze stoczył na zawodowym ringu dwie walki.