Jean Edmond Dujardin (ur. 19 czerwca 1972 w Rueil-Malmaison) – francuski aktor i scenarzysta filmowy, teatralny, radiowy i telewizyjny, piosenkarz.
Wychował się w podparyskim Plaisir, w robotniczej rodzinie jako jeden z czterech synów Jacques’a Dujardin, przedsiębiorcy budowlanego. Aktorstwem zainteresował się, gdy odbywał obowiązkową służbę wojskową – rozśmieszał kolegów i jeden z nich stwierdził, że Jean powinien robić to zawodowo. Dorabiał jako ślusarz i rzemieślnik wyrabiący zwierciadła razem z ojcem w jego firmie remontowej. Uczęszczał do konserwatorium tańca, muzyki i sztuk dramatycznych oraz na kursy aktorstwa prowadzone przez Michèle i Yves’a Le Bras.
W 1995 roku rozpoczął swoją karierę estradową w barach i na małych scenach paryskich i kabaretach, a w 1996 roku razem z grupą Nous Ç Nous wziął udział się w znanym programie typu talent show. W 1997 roku był członkiem kabaretu Bande du Carré Blanc (Biały kwadrat). Popularność zyskał jednak dopiero później, kiedy dostał angaż w serialu Chłopak i dziewczyna (Un gars, une fille, 1999-2002) jako Jean ‘Loulou’ (w duecie z Alexandrą Lamy). W 2005 roku zachwycił Francję szaloną, specyficzną komedią Brice de Nice – nicejski ślizg (Brice de Nice), gdzie wymyślony przez niego bohater – 30-letni surfer zafascynowany Na fali z Patrickiem Swayzem – stał się postacią kultową. Jego powiedzonka weszły do języka potocznego. Rok później był już gwiazdą pierwszego formatu. Za rolę tajnego agenta francuskich służb specjalnych Huberta Bonisseura de La Batha, ukrywającego się pod pseudonimem OSS 117, w czarnej komedii OSS 117 – Kair, gniazdo szpiegów (OSS 117, Le Caire nid d’espions, 2006) otrzymał nagrodę Étoile d’Or oraz zdobył nominację do nagrody Cezara. W 2006 roku zadebiutował w sztuce Dwoje na huśtawce (Deux sur la balançoire) na scenie Théâtre Édouard VII przy Kościele de la Madeleine w Paryżu.