James Stewart
Wzrost, Waga, Wymiary, Wiek

James Maitland Stewart (wym. ; ur. 20 maja 1908 w Indianie, zm. 2 lipca 1997 w Beverly Hills) – amerykański aktor filmowy i teatralny, należący do grona najbardziej cenionych, utytułowanych i najwybitniejszych gwiazd w historii amerykańskiego kina. Jedna z legend i ikon okresu „Złotej Ery Hollywood”. Poza aktorstwem Stewart służył w United States Army i jako pilot brał czynny udział w II wojnie światowej oraz w wojnie wietnamskiej. Służbę zakończył w randze generała brygady. Dzięki silnej moralności, którą prezentował zarówno na dużym ekranie, jak i poza nim, Stewart uosabiał „amerykański ideał” w Stanach Zjednoczonych XX wieku. W 1999 American Film Institute umieścił jego nazwisko na 3. miejscu w rankingu „największych aktorów wszech czasów” (The 50 Greatest American Screen Legends).

Stewart zaczynał swoją karierę od występów na Broadwayu na początku lat 30. XX wieku. W 1935 podpisał kontrakt z wytwórnią Metro-Goldwyn-Mayer. Pierwszy szerszy rozgłos zyskał rolą w komedii romantycznej Cieszmy się życiem (1938) u Franka Capry. Przełomem w karierze Stewarta był występ w politycznym komediodramacie Pan Smith jedzie do Waszyngtonu (1939), za który otrzymał pierwszą z pięciu w swym dorobku nominacji do nagrody Akademii Filmowej w kategorii dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Statuetkę zdobył w 1941 za rolę reportera w komedii romantycznej Filadelfijska opowieść (1940). Zaciągnąwszy się do United States Army w 1941, zawiesił karierę filmową, biorąc czynny udział w II wojnie światowej jako lotnik. Na duży ekran powrócił w 1946, występując w filmie To wspaniałe życie. W okresie powojennym zmianom uległ wizerunek ekranowy Stewarta, który wybierał role o poważniejszym, mroczniejszym charakterze, nawiązując długoletnią współpracę z Anthonym Mannem, u którego stworzył pamiętne kreacje w westernach Winchester ’73 (1950) i Naga ostroga (1953), oraz Alfredem Hitchcockiem, portretując bohaterów o bardziej skomplikowanej osobowości w dreszczowcach psychologicznych Okno na podwórze (1954) i Zawrót głowy (1958). W 1985 otrzymał Oscara za całokształt twórczości.