Johannes Peter Wagner (ur. 24 lutego 1874, zm. 6 grudnia 1955) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika, prawozapolowego i pierwszobazowego przez 21 sezonów w Major League Baseball.
Wagner swoją karierę rozpoczął w 1895 w zespołach niższych lig, po czym lipcu 1897 podpisał kontrakt z Louisville Colonels z National League. W grudniu 1899 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Pittsburgh Pirates i już w pierwszym sezonie występów w tym klubie, miał najlepszą średnią uderzeń (0,381), najlepszy wskaźnik slugging percentage (0,573), zaliczył najwięcej double'ów (45) i triple'ów (22). W 1901 i 1902 zdobył mistrzostwo National League; w sezonie 1902 grał głównie na pozycji prawozapolowego. W 1903 zagrał we wszystkich meczach World Series, rozegranych po raz pierwszy pomiędzy zwycięzcami National League i American League; w serii rozgrywanej w formacie best-of-nine Pirates ulegli Boston Americans 3–5. W sezonie 1909 Pirates odnieśli 110 zwycięstw w sezonie zasadniczym (rekord do dziś nie pobity) i pokonali w World Series Detroit Tigers 4–3.