Fernando Hierro (ur. 23 marca 1968 w Vélez-Málaga) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, chociaż zdarzało mu się także grywać jako defensywny pomocnik. Były dyrektor sportowy Hiszpańskiej Federacji Piłkarskiej.
Fernando Hierro zawodową karierę rozpoczynał w 1987 roku w Realu Valladolid. W Primera División zadebiutował w wygranym 1:0 meczu z Espanyolem Barcelona, pierwszego gola dla swojego zespołu uzyskał natomiast 27 marca 1988 w pojedynku z RCD Mallorca. W trakcie dwóch sezonów spędzonych w Valladolid Hierro rozegrał 57 ligowych spotkań i w 1989 roku razem z zespołem dotarł do finału Pucharu Króla.
Latem 1989 roku Hierro za rekordową wówczas sumę 135 milionów peset odszedł do Realu Madryt, mimo iż wcześniej był bliski przejścia do Atlético Madryt. W ekipie „Królewskich” hiszpański zawodnik ligowy debiut zaliczył 3 września, a Real wygrał wówczas ze Sportingiem Gijón 2:0. W debiutanckim sezonie w barwach madryckiej drużyny Hierro strzelił siedem goli w 37 występach i sięgnął po tytuł mistrza Hiszpanii. Podczas rozgrywek 1990/1991 nowym trenerem Realu został Radomir Antić, który zaczął wystawiać Hierro do gry w środku pomocy. W sezonie 1991/1992 Hiszpan w 37 ligowych meczach zdobył 21 goli i zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców tracąc do zwycięzcy Manolo sześć trafień. W późniejszym czasie Hierro jeszcze cztery razy wywalczył mistrzostwo kraju, w 1995, 1997, 2001 i 2003 roku. Oprócz tego w 1998, 2000 i 2002 roku zwyciężył w rozgrywkach Ligi Mistrzów, w 1998 roku wygrał też Superpuchar Europy, a w 2002 roku zdobył Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny. Przez czternaście sezonów spędzonych w Realu Madryt Hierro w Primera División rozegrał 439 pojedynków i zdobył w nich 102 gole, a w latach 2001–2003 był kapitanem zespołu „Królewskich”.