Fabiana Murer
Wzrost, Waga, Wymiary, Wiek

Fabiana de Almeida Murer (ur. 16 marca 1981 w Campinas) – brazylijska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce.

Uczestniczka igrzysk olimpijskich – w 2008 zajęła piąte miejsce. Medalistka mistrzostw świata (złoto w 2011) oraz dwukrotna medalistka halowych mistrzostw świata. Stawała na podium mistrzostw Ameryki Południowej i igrzysk panamerykańskich. Wielokrotna medalistka mistrzostw Brazylii oraz rekordzistka kraju. Jej mężem oraz trenerem jest Élson Miranda de Souz – były mistrz Brazylii w skoku o tyczce. W 2004 ukończyła studia na kierunku fizjoterapii.

Karierę sportową – podobnie jak rekordzistka świata w skoku o tyczce Jelena Isinbajewa – zaczynała od gimnastyki. Do uprawiania skoku o tyczce namówił ją Élson Miranda de Souz – na treningi zawodniczka dojeżdżała z rodzinnego Campinas do São Paulo. Pierwsze sukcesy odniosła w 1998 roku kiedy zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej juniorów oraz zakwalifikowała się do reprezentacji na mistrzostwa świata juniorów we Francji, podczas których odpadła w eliminacjach. W kolejnym sezonie – jeszcze jako juniorka – zdobyła brązowy medal mistrzostw Ameryki Południowej – w Bogocie przegrała wówczas z Argentynką Alejandrą Garcíą oraz Urugwajką Déborah Gyurcsek. Jeszcze w 1999 startowała w trzech imprezach międzynarodowych – była dziewiąta na igrzyskach panamerykańskich, druga na panamerykańskich mistrzostwach juniorów oraz została mistrzynią kontynentu południowoamerykańskiego w gronie juniorek. W 2000 odniosła kolejne sukcesy w gronie juniorek wygrywając czempionat Ameryki Południowej w tej kategorii wiekowej oraz zajmując dziesiątą lokatę w mistrzostwach świata juniorów w Santiago. Po zajęciu w 2001 szóstej pozycji na mistrzostwach Ameryki Południowej nastąpił kryzys formy. Brazylijka przyznała, że jej słabsza dyspozycja w kolejnych sezonach wynikała z rozpoczęcia w 2000 studiów oraz radą Witalija Pietrowa – trenera Jeleny Isinbajewy – dotyczącą zmiany techniki. Po czterech słabszych sezonach w 2005 sięgnęła w Cali po wicemistrzostwo Ameryki Południowej, a jeszcze przed mistrzostwami 28 maja i 8 czerwca wynikiem 4,30 ustanawiała rekord Brazylii. 23 lipca w Porto Alegre wynikiem 4,40 ponownie poprawiła rekord kraju, który wyrównała na mistrzostwach świata w Helsinkach (odpadła w eliminacjach). Sezon halowy 2006 rozpoczęła od ustanowienia 27 stycznia w Wuppertal halowego rekord Ameryki Południowej pokonując poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,41. Na halowych mistrzostwach świata w Moskwie odpadła w eliminacjach. W sezonie letnim najpierw 21 maja (4,55), a później 26 maja (4,56) poprawiała własny rekord Ameryki Południowej drugim z tych wyników zapewniając sobie zwycięstwo w mistrzostwach ibero-amerykańskich. 20 i 25 sierpnia ponownie uzyskała wynik lepszy od poprzedniego rekordu swojego kontynentu uzyskując w Monako i Brukseli wynik 4,66. We wrześniu zajęła drugie miejsce w pucharze świata oraz zdobyła pierwszy w karierze złoty medal mistrzostw Ameryki Południowej. Zimą 2007 trzykrotnie poprawiała halowy rekord Ameryki Południowej uzyskując 2 lutego w Nowym Jorku 4,53, 14 lutego w Birmingham 4,55 i 23 lutego w Paryżu 4,66. Latem 2007 najpierw zwyciężyła w igrzyskach panamerykańskich oraz była szósta na mistrzostwach świata w Osace. Razem z Moniką Pyrek zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw świata w Walencji zimą w 2008, a wynikiem 4,70 poprawiła halowy rekord Ameryki Południowej. 29 czerwca 2008 na mistrzostwach Brazylii wynikiem 4,80 poprawiła ponownie rekord kraju i kontynentu, a na igrzyskach olimpijskich w Pekinie zajęła 10. miejsce. W 2009 w Limie ponownie zdobyła złoto mistrzostw Ameryki Południowej, na mistrzostwach świata w Berlinie była piąta. W marcu 2010 zdobyła w Dosze złoty medal halowych mistrzostw świata. 4 czerwca tego roku w San Fernando wygrała mistrzostwa ibero-amerykańskie ustanawiając wynikiem 4,85 rekord życiowy oraz rekord Brazylii i Ameryki Południowej. Na koniec sezonu 2010 była trzecia w pucharze interkontynentalnym. Zwyciężczyni łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2010 w skoku o tyczce. 30 sierpnia 2011 wyrównując swój rekord życiowy (bez powodzenia atakowała 4,90 i 4,92) została w Taegu mistrzynią świata. Na koniec sezonu zdobyła srebrny medal igrzysk panamerykańskich przegrywając z Kubanką Yarisley Silvą). Zimą 2012 nie broniła w Stambule złotego medalu halowych mistrzostw świata. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie, latem 2012, niespodziewanie nie awansowała do finału. W 2016 roku, po igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, zakończyła karierę sportową.