Emiliano Zapata (ur. 8 sierpnia 1879 w Anenecuilco, zm. 10 kwietnia 1919 w Morelos) – meksykański rewolucjonista. Przywódca chłopskiej partyzantki w czasie rewolucji meksykańskiej (1911–1917).
Zapata był synem metyskiego chłopa, z mieszanej hiszpańsko-nahuańskiej rodziny, który zajmował się handlem końmi. W wieku 17 lat został osierocony i musiał się zająć młodszymi braćmi i siostrami. W 1897 r. został aresztowany za udział w proteście przeciwko posiadaczowi lokalnej hacjendy, który przywłaszczył sobie ziemię należącą do drobnych rolników. Po amnestii i wyjściu na wolność, Zapata prowadził agitację wśród chłopów. Na przeszkodzie tej działalności stanęło jednak powołanie do wojska, gdzie musiał odsłużyć sześć miesięcy. W zwolnieniu z armii pomocny okazał się właściciel ziemski, który potrzebował wtedy specjalisty od ujeżdżania koni. W 1909 r. Zapata został wybrany na przewodniczącego "rady obronnej" swojej wsi, która miała na celu reprezentację chłopów w ich sporze o ziemię z hacendados. Po bezskutecznych negocjacjach z posiadaczami ziemskimi, Zapata i jego towarzysze siłą zajęli część posiadłości obszarników (na które składały się głównie ziemie zagrabione wcześniej chłopom) i rozdzielili je pomiędzy siebie.