Eddy Arnold (ur. 15 maja 1918 w Henderson, zm. 8 maja 2008 w Nashville) – amerykański muzyk country odznaczony Narodowym Medalem Sztuk.
W 1936 zadebiutował w radiu. W wieku 18 lat odszedł z domu i rozpoczął karierę w Grand Ole Opry. Był wokalistą zespołu Pee Wee King. W 1944 nagrał swoją pierwszą płytę. Pierwszym jego sukcesem było wydanie w 1946 płyty That’s How Much I Love You. Zdobył przydomek „Tennessee Plowboy”. W latach 1947–1948 na 20 piosenek 13 zdobyło 1. miejsce na listach przebojów muzyki country. W 1955 wyjechał do Nowego Jorku, by móc zagrać z orkiestrą Hugo Winterhaltera. Nagrał z nimi albumy Cattle Call, The Richest Man (in the World). Pozwoliło mu to wyjść z kręgu muzyki country. Wraz z nadejściem ery rock and rolla jego popularność spadała.
W 1964 rozpoczął współpracę z Jerrym Purcellem. Ponownie zaczął odnosić sukcesy. Nagrał wówczas piosenkę Make The World Go Away. Współpraca z Billem Russellem ukształtowała jego styl lat 60. Koncertował z wieloma orkiestrami symfonicznymi we wszystkich miastach stanu Nowy Jork. Udało mu się dać dwa koncerty w Carnegie Hall. Pokazał się fanom z Hollywood w swoim domu Coconut Grove. Na jego koncerty w Las Vegas i Lake Tahoe wyprzedano wszystkie bilety. W latach 40. nagrał 4 albumy w wytwórni MDM Records. Były wśród nich największe przeboje I Wish That I Had Loved You Better, który był jednym z 20 przebojów roku 1974. Po tym sukcesie wydał płytę w wytwórni RCA Eddy oraz singel Cowboy. W 1999 zagrał koncert w Hotelu Orleans w Las Vegas z okazji swoich 81. urodzin.