Dori Ghezzi (ur. 30 marca 1946 w Lentate sul Seveso, Włochy) – włoska piosenkarka, w latach 1989–1999 żona Fabrizia De André, po jego śmierci założycielka i prezes fundacji jego imienia. Zdobywczyni 3. miejsca na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1983 roku z piosenką „Margherita non lo sa”. Reprezentantka Włoch podczas 20. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1975 (wspólnie z Wessem) roku z piosenką „Era” (3. miejsce).
Dori Ghezzi interesowała się muzyką pop od dzieciństwa. Zadebiutowała na lokalnym festiwalu piosenkarskim wykonując piosenkę Pina Donaggia „Io che non vivo”. Sukces wykonania doprowadził ją do podpisania kontraktu z wytwórnią Durium. W 1967 roku zadebiutowała na Festival delle Rose zajmując wspólnie z Memo Remigim i Santo & Jonny 2. miejsce z piosenką „Vivere per vivere” (cover piosenki z filmu Żyć, aby żyć w reżyserii Claude'a Leloucha, z muzyką Francisa Lai). Piosenka ukazała się następnie na debiutanckim singlu artystki, wydanym we wrześniu tego samego roku. W 1968 roku zdobyła popularność prezentując przebój „Casatchock”, będący przeróbką popularnej rosyjskiej piosenki „Katiusza”, napisanej przez Matwieja Blantera. Piosenka okazała się wielkim sukcesem sprzedając się w ilości pół miliona egzemplarzy. W 1969 roku wzięła udział w konkursach Canzonissima i Cantagiro.