Buddy Holly, właśc. Charles Hardin Holley (ur. 7 września 1936 w Lubbock, zm. 3 lutego 1959 w Clear Lake) – amerykański piosenkarz, pionier rock and rolla, gitarzysta, kompozytor. Był jednym z muzycznych wzorców dla artystów takich jak Jimi Hendrix, The Beatles, The Beach Boys, Elvis Costello, The Rolling Stones czy Bob Dylan. Sam inspirował się dokonaniami takich muzyków jak Lonnie Johnson, Bo Diddley czy Elvis Presley.
Charles Hardin Holley urodził się w Lubbock w stanie Teksas jako syn Lawrence’a Odella Holleya (ur. 4 listopada 1901, zm. 8 lipca 1985) i Elli Pauline Drake (ur. 29 sierpnia 1902, zm. 20 maja 1990). W biografii autorstwa Phillipa Normana jest mowa jakoby matka Holleya była potomkinią angielskiego korsarza, Francisa Drake'a, który w latach 1577–1580 odbył wyprawę dookoła świata.
Od dzieciństwa Holly był nazywany przez swoją rodzinę „Buddy”. Był najmłodszym z trójki rodzeństwa. Dwaj starsi bracia, Larry i Travis nauczyli go grać na wielu instrumentach w tym na gitarze, banjo i na gitarze hawajskiej. W wieku 5 lat wygrał w konkursie talentów dla dzieci, śpiewając popularną w tamtym okresie piosenkę „Have You Ever Gone Sailing (Down the River of Memories)”. W 1949 zarejestrował swoje pierwsze nagranie „My Two Timin' Woman” Hanka Snowa, na rejestratorze pożyczonym przez znajomego, który pracował w sklepie muzycznym. Nagranie przetrwało do dnia dzisiejszego.