Sir Robert „Bobby” Charlton (ur. 11 października 1937 w Ashington) – angielski piłkarz, który grał na pozycji pomocnika i napastnika. Mistrz świata z 1966. Uważany za jednego z najwybitniejszych piłkarzy w historii piłki nożnej.
Uratowany z katastrofy lotniczej w Monachium w 1958. Z Manchesterem United zdobył w 1968 Puchar Europy, strzelając w wygranym 4:1 finale z Benficą Lisbona 2 gole. W latach 1956–1973 Charlton rozegrał w Manchesterze United 754 mecze i strzelił 249 bramek. Był również przez dwa lata grającym trenerem Preston North End.
W drużynie narodowej w latach 1958–1970 rozegrał 106 meczów i strzelił 49 goli. Był w składzie na czterech finałach mistrzostw świata w piłce nożnej. Na mistrzostwach w 1958 jako rezerwowy. Wystąpił natomiast w trzech następnych turniejach. Rozegrał 14 meczów na mistrzostwach świata, co stanowi rekord w historii reprezentacji Anglii (wspólnie z Bobbym Moore’em). Na mistrzostwach świata zdobył 4 bramki. Pierwszą strzelił w 1962 podczas meczu grupowego z Argentyną. Podczas mistrzostw w 1966 strzelił 3 bramki: w fazie grupowej Meksykowi i 2 gole w półfinale przeciwko Portugalii, co dało jego reprezentacji awans do finału. Wystąpił również na mistrzostwach w 1970, gdzie osiągnął ćwierćfinał. Jeden z kluczowych zawodników reprezentacji Anglii prowadzonej przez Alfa Ramseya, z którą zdobył też brązowy medal mistrzostw Europy 1968 (zdobył bramkę w meczu o 3. miejsce przeciwko ZSRR).