Barbara Brylska (ur. 5 czerwca 1941 w Skotnikach) – polska aktorka filmowa i teatralna. Jedna z najwybitniejszych polskich aktorek powojennych. W latach 60. i 70. XX wieku uchodziła za symbol seksbomby polskiego kina.
Jej debiutem filmowym był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza Kalosze szczęścia, zaś pierwszym kredytowanym występem, rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie Ich dzień powszedni z 1963 w reżyserii Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Rola fenickiej kapłanki Kamy w Faraonie (1966) Jerzego Kawalerowicza otworzyła jej drogę do kariery, a Krzysi w Panu Wołodyjowskim i Przygodach pana Michała (obydwa 1969) – zapewniła wielką popularność. W tym czasie, w 1967, ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi.
W latach 70. była popularną amantką w filmach radzieckich, bułgarskich, niemieckich i czechosłowackich. Po filmie Ironia losu (1975) Eldara Riazanowa, w Polsce rozpowszechnianym pod tytułem Szczęśliwego Nowego Roku, stała się najbardziej znaną polską aktorką w krajach byłego bloku wschodniego. Za udział w tym filmie otrzymała w 1977 roku Nagrodę Państwową ZSRR.