Alfredo James „Al” Pacino (ur. 25 kwietnia 1940 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy. Laureat Oscara za rolę niewidomego podpułkownika Franka Slade’a w dramacie Zapach kobiety (1992). Był ponadto ośmiokrotnie nominowany do Oscara za role w filmach: Ojciec chrzestny (1972), Serpico (1973), Ojciec chrzestny II (1974), Pieskie popołudnie (1975), ...i sprawiedliwość dla wszystkich (1979), Dick Tracy (1990), Glengarry Glen Ross (1993) i Irlandczyk (2019). Uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich aktorów wszech czasów. Ma na koncie również cztery Złote Globy, jedną nagrodę BAFTA i dwie Emmy. 7 czerwca 2007 odebrał również nagrodę Amerykańskiego Instytutu Filmowego za całokształt kariery aktorskiej. W 2011 został odznaczony amerykańskim Narodowym Medalem Sztuki.
Urodził się w dzielnicy Wschodniego Harlemu w rodzinie pochodzenia włoskiego jako syn Rose (z domu Gerardi) i Salvatore Alfredo Pacino, sprzedawcy ubezpieczeń i restauratora w Covina w Kalifornii. Rodzice jego matki przyjechali do Ameryki z Corleone na Sycylii. Miał trzy siostry: Josette oraz bliźniaczki - Robertę i Paulę, a także przyrodnią młodszą siostrę Desiree, którą adoptował jego ojciec. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał dwa lata. Następnie przeniósł się z matką do nowojorskiego Bronxu. W młodości Pacino był znany dla swoich znajomych jako „Sonny”. Miał ambicje zostać baseballistą. Uczęszczał do Herman Ridder Junior High School i High School of Performing Arts. Pacino zaczął palić i pić w wieku dziewięciu lat, a jako 13-latek stosował marihuanę od niechcenia, ale powstrzymywał się od przyjmowania twardych narkotyków.