Abel Resino Gómez (ur. 2 lutego 1960 w Veladzie) – hiszpański trener piłkarski i piłkarz grający na pozycji bramkarza. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 181 cm wzrostu, ważył 79 kg.
Abel urodził się w mieście Velada, leżącym w prowincji Toledo. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie CD Toledo i w sezonie 1979/1980 zadebiutował w jego barwach w Tercera Division. W 1980 roku odszedł do innego trzecioligowego klubu CD Ciempozuelos, a w 1982 roku został zatrudniony w Atlético Madryt. Początkowo nie przebił się do podstawowego składu i przez cztery sezony występował w rezerwach tego klubu. W 1986 roku awansował do kadry pierwszego zespołu prowadzonego wówczas przez Martíneza Jayo. W Primera Division zadebiutował 12 kwietnia 1987 roku w wygranym 2:1 wyjazdowym spotkaniu z Realem Murcia. Od sezonu 1987/1988 stał się podstawowym zawodnikiem "Los Colchoneros". W sezonie 1990/1991 osiągnął pierwsze sukcesy w karierze. Zdobył Puchar Hiszpanii, a za postawę w lidze został uhonorowany nagrodą Trofeo Zamora (puścił 17 bramek w 33 spotkaniach). Pomiędzy 25 listopada 1990 a 17 marca 1991 ustanowił rekord Primera Division, gdy nie puścił gola przez 1275 minut. W marcowym meczu ze Sportingiem Gijón passę tą przerwał Luis Enrique. W 1992 roku ponownie wywalczył z Atlético Puchar Króla. W 1995 roku opuścił Atlético (rozegrał dla tego klubu 243 ligowe mecze), a jego miejsce zajął José Francisco Molina z Albacete Balompié. W sezonie 1995/1996 grał w drugoligowym Rayo Vallecano, a następnie zakończył karierę w wieku 36 lat.