Michel Onfray (Argentan, 1 januari 1959) is een Franse filosoof.
Onfray groeide op in Normandië en promoveerde in de wijsbegeerte. Hij was van 1983 tot 2002 docent filosofie aan een lyceum in Caen, waarna hij de volksuniversiteit van Caen stichtte. In 1993 ontving hij de Prix Médicis voor zijn boek La sculpture de soi.
In de filosofie van Onfray neemt de psychoanalyse een belangrijke plaats in. Hij beschouwt elke religieuze levensbeschouwing als onhoudbaar en profileert zich als atheïst. Hij benadert het atheïsme, net als het hedonisme, positief en plaatst deze in een anarchistische wereldbeschouwing. Volgens Onfray is het de plicht van de mens te genieten. Elk ethisch handelen moet gebaseerd zijn op genot. In dit verband spreekt Onfray over een "esthetische ethiek". In zijn moraal wordt, vanwege het genotsprincipe, het menselijk lijden afgewezen. Werkelijke naastenliefde bestaat volgens Onfray niet; naastenliefde is volgens Michel Onfray feitelijk een middel om het eigen genot centraal te stellen - hij spreekt daarom over consideratie in plaats van naastenliefde.