Helen Shapiro (Bethnal Green, Londen, 28 september 1946) is een Britse zangeres. Ze brak in 1961 op 14-jarige leeftijd door met het liedje Don't treat me like a child en had datzelfde jaar haar grootste hit met het nummer Walkin' back to happiness.
Helen Shapiro groeide op in Hackney in Londen. Haar grootouders waren Joodse immigranten uit Rusland. Ze groeide op in een arm gezin, waar geen geld was voor een platenspeler. Muziek werd echter wel gestimuleerd in het gezin. Zo leerde Shapiro als kind banjo spelen en zong ze soms mee met haar broer Ron in een jazzgroepje. Als jong meisje had ze al een lage stem, wat haar de bijnaam Foghorn (misthoorn) opleverde. Eind jaren 50 zong ze in het groepje Susie & The Hula-Hoops, waar ook de latere T-Rex-zanger Marc Bolan deel van uitmaakte. Shapiro overtuigde haar ouders om zanglessen voor haar te betalen en kwam zo terecht bij Maurice Berman's Singing Academy. Daar werd ze in 1961 op 14-jarige leeftijd ontdekt door John Schroeder, die erg enthousiast was over haar stem. Hij maakte een opname en liet die aan zijn baas, de producer Norrie Paramor horen, die in eerste instantie dacht dat de stem van een jongen was.