Erik Ode, geboren als Fritz Erik Signy Odemar (Berlijn, 6 november 1910 – Kreuth-Weißach, 19 juli 1983), was een Duits acteur, hoorspelregisseur en stemacteur.
Erik Ode werd geboren als zoon van de acteur Fritz Odemar en Erika Nymgau-Odemar. Fritz Odemar werkte onder andere mee in meerdere speelfilms van de UFA. Reeds als twaalfjarige speelde Ode mee in de stomme film I.N.R.I. (1923). Samen met Max Colpet stichtte hij in Berlijn het cabaret Anti (1928). Na zijn toneelopleiding speelde hij theater en had hij kleine rollen bij de geluidsfilm. Tijdens de oorlog was hij werkzaam bij de troepenverzorging en werd tegen het einde als telegrafist opgeroepen. In 1942 trouwde Ode de Weense actrice Hilde Volk, waarmee hij bleef getrouwd tot aan zijn levenseinde.
Na de Tweede Wereldoorlog speelde hij bij de Komödie am Kurfürstendamm en maakte weer cabaret. Daarnaast regisseerde hij bij de nieuwe NWDR hoorspelen. In 1948 werd hij hoofdspelleider bij de zender RIAS. Op het podium was Ode te zien in stukken als Pygmalion van George Bernard Shaw en Charleys Tante. Ook voerde hij voor de MGM-synchroonstudio ook synchroonregie en trad op als synchroonspreker voor Frank Sinatra, Fred Astaire, Gene Kelly, Bing Crosby en Cary Grant. In de Duitse synchroonversie van Singin' in the Rain sprak Ode niet alleen, maar belastte hij zich ook met de te zingen gedeelten, omdat de songs ook in de Duitse taal werden gebracht.